Ας μεταφέρω λοιπόν την λύση του Νίκου:
Παίρνουμε την ένωση

όλων των συνόλων

. Έστω

ένα στοιχείο του

. Θεωρούμε τις ακόλουθες οικογένειες συνόλων:
Δεν είναι δύσκολο να ελέγξουμε ότι και οι

είναι κλειστές υπό την ένωση συνόλων. Επιπλέον, οι

περιέχουν σύνολα με ακριβώς

στοιχεία, ενώ η

περιέχει σύνολα με ακριβώς

στοιχεία. Τέλος είναι

και
Αν ονομάσουμε

την προς απόδειξη πρόταση, τότε αν

και

προσθέτοντας λαμβάνουμε
άτοπο.
Άρα τουλάχιστον μία από τις ανισότητες πρέπει να είναι αντίστροφη και αυστηρή.
Αν η πρώτη ανισότητα είναι αντίστροφη και αυστηρή και ισχύει η

, έχουμε

σύνολα στο

με τουλάχιστον

στοιχεία. Επειδή

, παίρνοντας την ένωση αυτών των τριών συνόλων μαζί με ένα υποσύνολο της

που περιέχει το

, έχουμε δύο από τα τρία σύνολα που θέλουμε για την

. Αυτά τα δύο σύνολα προφανώς έχουν ένα κοινό στοιχείο

. Επαναλαμβάνουμε την διαδικασία με το στοιχείο

. Τότε είτε λαμβάνουμε τρία νέα σύνολα με τουλάχιστον

στοιχεία, τα οποία δεν περιέχουν το

, και άρα η ένωσή τους μας δίνει το επιθυμητό τρίτο σύνολο για την

ή πέφτουμε στην περίπτωση όπου η δεύτερη ανισότητα είναι αντίστροφη και αυστηρή, την οποία και θα μελετήσουμε πιο κάτω.
Τώρα αν η δεύτερη ανισότητα είναι αντίστροφη και αυστηρή και ισχύει η

, έχουμε

σύνολα στην

με τουλάχιστον

στοιχεία. Η ένωση του κάθε ενός ξεχωριστά με το

ανήκει στην

, όλες αυτές οι ενώσεις είναι διακεκριμένες και έχουν τουλάχιστον

στοιχεία η κάθε μία. Άρα πάλι έχουμε την

.
Άρα για να δείξουμε την

αρκεί να δείξουμε τις

και

. Άρα είναι αρκετό να δείξουμε ότι οι

και

είναι αληθείς για κάθε

.
Για την

, έχουμε δύο διακεκριμένα σύνολα με

στοιχεία το ένα, των οποίων η ένωση προφανώς περιέχει

στοιχεία, άρα έχουμε

σύνολα με τουλάχιστον

στοιχεία και η πρόταση είναι αληθής.
Για την

, έχουμε

σύνολα με ένα στοιχείο το κάθε ένα, και μπορούν να πάρουμε την ένωση οποιονδήποτε

από αυτά ή όλων για να πάρουμε

διακεκριμένα σύνολα με τουλάχιστον

στοιχεία το κάθε ένα και άρα η

είναι επίσης αληθείς.