Ενα χειμωνίάτικο οδοιπορικό....

[KDORTSI]

Αρχικά ζητώ να μου επιτρέψουν οι συντονιστές του mathematica.gr
να δημοσιεύσω ένα μικρό μου κείμενο, από εκείνα που γράφω εδώ και
κάποια χρόνια σε μια εφημερίδα του τόπου μου.

Δεν μπορώ να αντισταθώ στην επιθυμία μου αυτή, γιατί, να, τώρα
που βραδιάζει κι αδυνατώ να βγω έξω, όπως το συνηθίζω άλλωστε,
τώρα που, σχεδόν όλη μέρα στην πόλη μου τα Γρεβενά, χιονίζει και
μάλιστα πυκνό χιόνι, τώρα που έφτασε σχεδόν στο μισό και πλέον μέτρο,
εγώ ασφαλής στο δωμάτιό μου, μπροστά στον υπολογιστή, αναπολώ τη
θύμησή μου αυτή από τα παιδικά μου χρόνια!!

ΥΓ1. Το κείμενο πιστεύω ότι σήμερα έχει και μια παιδαγωγική αξία και γιατί όχι
και ιστορική της παιδείας μας.
ΥΓ2. Δεν είναι μακροσκελές, είναι σύντομο, όσο κρατάει ένας καφές...., ένα μικρό διάλειμμα
από τα μαθηματικά.


Κώστας Δόρτσιος

[george visvikis]

Νομίζω ότι είναι ένα κείμενο που αξίζει να διαβαστεί από όλους! Από τους μεγαλύτερους για να θυμηθούν κάποιες παρόμοιες

στιγμές, αλλά και από τους νέους, για να κατανοήσουν την αξία κάποιων πραγμάτων που σήμερα θεωρούνται δεδομένα!

[Doloros]

Αρχικά ζητώ να μου επιτρέψουν οι συντονιστές του mathematica.gr
να δημοσιεύσω ένα μικρό μου κείμενο, από εκείνα που γράφω εδώ και
κάποια χρόνια σε μια εφημερίδα του τόπου μου.

Δεν μπορώ να αντισταθώ στην επιθυμία μου αυτή, γιατί, να, τώρα
που βραδιάζει κι αδυνατώ να βγω έξω, όπως το συνηθίζω άλλωστε,
τώρα που, σχεδόν όλη μέρα στην πόλη μου τα Γρεβενά, χιονίζει και
μάλιστα πυκνό χιόνι, τώρα που έφτασε σχεδόν στο μισό και πλέον μέτρο,
εγώ ασφαλής στο δωμάτιό μου, μπροστά στον υπολογιστή, αναπολώ τη
θύμησή μου αυτή από τα παιδικά μου χρόνια!!

ΥΓ1. Το κείμενο πιστεύω ότι σήμερα έχει και μια παιδαγωγική αξία και γιατί όχι
και ιστορική της παιδείας μας.
ΥΓ2. Δεν είναι μακροσκελές, είναι σύντομο, όσο κρατάει ένας καφές...., ένα μικρό διάλειμμα
από τα μαθηματικά.


Κώστας Δόρτσιος

"Όποιος κατέχει να μιλεί με γνώση και με τρόπο κάνει να κλαιν' και να γελούν τα μάτια των ανθρώπων " ( Βιτσέντζος Κορνάρος από τον "Ερωτόκριτου)

Κώστα με συγκίνησες γιατί σαν συνομήλικοι είναι λογικό να έχουμε όμοια βιώματα.

Εμείς τα ζήσαμε αυτά αλλά από ιστορίες των γονιών μου αυτοί ζήσανε χειρότερα.

Μακάρι όλο και πιο άνετη να είναι η ζωή των επόμενων γενιών.

[kostas.zig]

Αγαπημένε μας Κώστα,

Η καρδιά σου, το αγαθό και γλυκό βλέμμα σου και ο ζεστός λόγος σου σε κάνουν να παραμένεις ως εκείνο το παιδί που περιγράφεις και έζησες! Η διάθεσή σου για προσφορά μέσα στον χώρο αυτό, αλλά και σε τόσες άλλες περιπτώσεις (εδώ στην Καστοριά μας επισκέφθεσαι τακτικά), μας δείχνει πόσο δυνατός είσαι ακόμη και την πίστη που έχεις στα πόδια σου... Στο μυαλό μέσα σου, μάλλον αντηχεί η συμβουλή του Γιώργου, δεν πρέπει να καθίσεις, πρέπει να συνεχίσεις το οδοιπορικό σου στα Μαθηματικά.

Σύμμαχός σου τώρα, είναι και η τεράστια εμπειρία σου.

Εμείς, εδώ στην παρέα μας, χαιρόμαστε και για τα δυο αυτά πολύτιμα χαρακηριστικά σου!

Σε ευχαριστώ για την συντροφιά σου και το οδοιπορικό που μοιράστηκες αυτό το παγωμένο βράδυ από την κάτασπρη Καστοριά!

[Γιώργος Ρίζος]

Κώστα, το όμορφο, συγκινητικό, ευαίσθητο διήγημά σου μού έφερε στη μνήμη μια άλλη ιστορία με τον επιστάτη του σχολείου σου.

Την αναζήτησα, μα δεν την βρήκα, Βρήκα όμως τούτες τις όμορφες εικόνες έξι χρόνια πριν, τέτοιες μέρες.


Αισθάνομαι τυχερός και περήφανος που μπόρεσα να γνωρίσω και να συνομιλήσω στο με ανθρώπους που εκτιμώ, όχι μόνο γα τις γνώσεις τους, αλλά για το μεράκι τους και την πεισματική αγάπη τους για τα μαθηματικά.

Μιλώ για τα παιδιά σαν τον Κώστα που έφευγαν μικροί από το σπίτι για να μάθουν γράμματα, σ' ένα περιβάλλον αυστηρό και απαιτητικό. Μιλώ για τον Σ. που για να διαβάσει με την ησυχία του σαν μαθητής, έφευγε από το πολύβουο σπίτι του και πήγαινε κάτω από το στύλο της ΔΕΗ, για να βλέπει το βιβλίο. Για τον Ν. που κάθε μέρα για έξι χρόνια περπατούσε είκοσι χιλιόμετρα για να πάει σχολείο. Για τον Α. που γράφει το δεύτερο διδακτορικό του αφού έχει βγει στη σύνταξη και για τόσους άλλους των οποίων η στάση ζωής θα έπρεπε να είναι πρότυπο για τους νεότερους, κι όχι τα πλαστά, εφήμερα τηλεοπτικά πρότυπα, του τίποτα και της αυθάδικης ημιμάθειας.

[cretanman]

Πολύ όμορφο, συγκινητικό και ευαίσθητο κείμενο του κύριου Κώστα που ξυπνάει μνήμες που εγώ τουλάχιστον έχω ακούσει μόνο από ανθρώπους της ηλικίας των γονιών και γιαγιάδων! Τι δυσκολίες, τι βάσανα, και πόσες ανέχειες κι όμως οι άνθρωποι ήταν χαμογελαστοί, περνούσαν όμορφα, κουβέντιαζαν και ήταν αληθινοί!

Και μια και ο κύριος Κώστας δε σταματάει να αναδεικνύει τα οφέλη της ορθής χρήσης της τεχνολογίας, βάζω την διαδρομή του Γιώργου σε ευθεία και από το δρόμο. Όπως και να το πάρει κανείς 10 χιλιόμετρα (και περισσότερα είμαι σίγουρος) ποδαρόδρομος μέσα στο χιόνι δεν το λες και εύκολη υπόθεση, μέσα Φλεβάρη!

Γρεβενά-Άϊ Γιώργης.png (88.17 KiB) Προβλήθηκε 1440 φορές

Κύριε Κώστα να είστε πάντα καλά!

Υ.Γ. Γιώργο το όμορφο κείμενο του Κώστα που εννοείς βρίσκεται στη δημοσίευση εδώ! Εξαιρετικό και συγκινητικό και αυτό όπως και το παραπάνω!

Αλέξανδρος

[S.E.Louridas]

Αρχικά ζητώ να μου επιτρέψουν οι συντονιστές του mathematica.gr
να δημοσιεύσω ένα μικρό μου κείμενο, από εκείνα που γράφω εδώ και
κάποια χρόνια σε μια εφημερίδα του τόπου μου.

Δεν μπορώ να αντισταθώ στην επιθυμία μου αυτή, γιατί, να, τώρα
που βραδιάζει κι αδυνατώ να βγω έξω, όπως το συνηθίζω άλλωστε,
τώρα που, σχεδόν όλη μέρα στην πόλη μου τα Γρεβενά, χιονίζει και
μάλιστα πυκνό χιόνι, τώρα που έφτασε σχεδόν στο μισό και πλέον μέτρο,
εγώ ασφαλής στο δωμάτιό μου, μπροστά στον υπολογιστή, αναπολώ τη
θύμησή μου αυτή από τα παιδικά μου χρόνια!!

ΥΓ1. Το κείμενο πιστεύω ότι σήμερα έχει και μια παιδαγωγική αξία και γιατί όχι
και ιστορική της παιδείας μας.
ΥΓ2. Δεν είναι μακροσκελές, είναι σύντομο, όσο κρατάει ένας καφές...., ένα μικρό διάλειμμα
από τα μαθηματικά.
Κώστας Δόρτσιος

Σε ευχαριστώ πραγματικά Κώστα για το οδοιπορικό αυτό. Πράγματι η λέξη ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ είναι λέξη που δίνει δύναμη, είναι λέξη που αναπαριστά από μόνη της μία ολόκληρη διαδικασία άντλησης δύναμης αλλά και συναισθήματος μέσα από την δύναμη αυτή είτε άντλησης συναισθήματος αλλά και δύναμης μέσα από το συναίσθημα αυτό. Ναι υπάρχουν οδοιπορικά ζωής και επιστήμης με αφετηρία π.χ. την φτώχεια είτε δύσκολα χρόνια που τελικά μετατρέπουν τη φτώχεια αυτή, όσο σκληρή και αν είναι, σε όμορφη νοσταλγία από την οποία αντλούμε δύναμη συνέχισης.
Να είσαι πάντα καλά φίλε μου Κώστα.

[ΚΕΦΑΛΟΝΙΤΗΣ]

Aγαπητέ Κώστα

Οι πιο φτωχοί άνθρωποι είναι εκείνοι που δεν έχουν να θυμηθούν πολλά από την παιδική τους ηλικία...
Με αυτό το κριτήριο , εσύ συγκαταλέγεσαι στους πλούσιους...

Όπως πολύ σωστά έγραψες , το κείμενο έχει ιστορική αξία για την εκπαίδευση στη χώρα μας.
Από τη μέρα που έγινα μαθηματικός στη δημόσια εκπαίδευση - εδώ και 15 χρόνια - υπηρετώ σε ένα γυμνάσιο ενός χωριού της Κεφαλλονιάς το οποίο ξεκίνησε να λειτουργεί στα τέλη του 19ου αιώνα. Το σχολείο αυτό μάζευε παιδιά από τα γύρω χωριά σε ακτίνα αρκετών χιλιομέτρων. Από ανθρώπους άνω των 65 ετών ακούω συνεχώς ιστορίες για το βάδισμα που έπρεπε να γίνεται κάθε μέρα για την παρακολούθηση των μαθημάτων. Κάποιοι τα χιλιόμετρα αυτά τα έκαναν με ποδήλατο , κάτι όχι πάντα εύκολο...

Οι ιστορίες αυτές έχουν τα δικά τους όμορφα χαρακτηριστικά , παρά τις κακουχίες που συχνά περιγράφουν...

Σε μια εποχή που μόνο ρόδινη δεν ήταν , υπήρχε μια ιδιότητα που σπανίζει στις μέρες μας , η θέληση...
Δεν θέλω να γράψω πιο πολλά πάνω σε αυτό , όσοι με ξέρουν καταλαβαίνουν τι εννοώ...

Κώστα , να είσαι πάντα καλά - από κάθε άποψη - για να μας χαρίζεις όμορφες μαθηματικές σκέψεις και όμορφα '' διαλείμματα '' , όπως αυτό το κείμενο...

Τηλέμαχος Μπαλτσαβιάς

[Κωνσταντάρας Γ]

Κύριε Δόρτσιο ευχές για μια ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ στο 2019.

[Ανδρέας Πούλος]

Ο Κώστας Δόρτσιος (φίλος, καλός φίλος) πάντα δίνει αφορμές για θετικές σκέψεις, διαλόγους, στοχασμούς και αναστοχασμούς.
Ότι και να πιάσει στα χέρια του, με ότι και να ασχοληθεί - από Μουσική, Μαθηματικά, Λογοτεχνία - το κάνει έργο αξιοπρόσεκτο.
Είναι μεγάλη τέχνη αυτό, που ακόμα δεν έχω καταλάβει πώς τη μαθαίνεις.
Πόσο μάλλον πώς τη διδάσκεις.
Για μένα αυτοί οι διάλογοι που αναπτύχθηκαν από όλους σας κάτω από τον τίτλο "Ένα χειμωνιάτικο οδοιπορικό ..." είναι ιδιαίτερα χρήσιμοι.
Υπόσχομαι να επανέλθω σε ένα μήνα περίπου με "πειραματικά δεδομένα".
Καλή χρονιά να έχουμε όλοι, με υγεία που είναι η κύρια βάση για τη δημιουργικότητα.

[KDORTSI]

Ευχαριστώ όλους εσάς που κοινωνήσατε μαζί μου τη θύμηση

από εκείνο το παιδικό μου "οδοιπορικό".

Να είστε καλά!

Κώστας Δόρτσιος

ΥΓ.
Η άνοιξη να! πλησιάζει!
κι ας είναι ένα κομμάτι του τροχού,
που κυλά και φεύγει!

Εμείς πάντα ελπίζουμε!
πάντα προσμένουμε!

[Ratio]

Εξαιρετικό κείμενο